فیلم سینمایی «تالی» به کارگردانی جیسون رایتمن هدیه هالیوود به مادران فداکار غربی است که می خواهند خانواده ارزش را با چنگ و دندان حفظ کنند ولی آن جامعه پسا مدرن
نقدی بر فیلم تالی به کارگردانی جیسون رایتمن
عبارات مهم : زندگی
فیلم سینمایی «تالی» به کارگردانی جیسون رایتمن هدیه هالیوود به مادران فداکار غربی است که می خواهند خانواده ارزش را با چنگ و دندان حفظ کنند ولی آن جامعه پسا مدرن پذیرای چنین فرهنگی نیست.«تالی» فارغ ازملزومات سینمایی یک ایده نوین در سینمای آمریکا محسوب می شود . این اثر با بازی تحسین برانگیز شارلیز ترون می تواند امید از دست رفته مادران غربی در مواجهه با نیروهای مخالف را بازگرداند.
فقط زنان می توانند مادر باشند
شاید این ميان تیتر شما را به خنده وادار کند ولی حقیقتی است که مردان نیمه متمدن امروزی را به تاسف کنایه می زند. فیلمنامه نمایانگر زندگی مادری است که دارای پسر فرزند ای پیش فعال، دختری باهوش و آرام و کودکی در شکم است که بعد از وضع حمل پرسشها آوار شده است بر سر او نه تنها دو چندان می شود بلکه شکل و شمایل ضخیم تری به خود می گیرند. علاوه بر این می بینیم که پدر خانواده در رفت و آمد بین کار و منزل هیچ مقدار وقت مشخصی را جهت گذراندن وقت با خانواده قرار نمی دهد و شب ها به بازی های ویديویی مشغول می شود تا خوابش گیرد. نه اینکه مرد همسر و فرزند های خود را دوست نداشته باشد بلکه بعد از مدت زمانی که از سال ها زندگی در کنار آن ها طی شده، سردی خسته کننده ای میان این دو شکل گرفته که هردو از آن بی خبرند .
نقدی بر فیلم تالی به کارگردانی جیسون رایتمن
قضیه جهت مادر خانواده کسل و کسل کننده تر می شود تا اینکه پای یک منجی به نام تالی به عنوان بِیبی سیستر باز می شود . این منجی که از طرف برادر این مادر معرفی شده است است علاوه بر ایجاد امنیت روانی جهت مادر از فرزند محافظت و تلاش می کند با حرف های انرژی زا امید را به مادر بازگرداند و رابطه میان شوهر و همسر را بازسازی می کند که البته چگونگی این بازسازی بسیار دیدنی و قابل ستایش هست. توصیه ای که تا اینجا با آن برخورد می کنیم، این است که زنان تنها موجوداتی هستند که می توانند امیدبخش یک جامعه نا امید باشند و از طرفی این زنان هستند که می توانند مردانی خانواده دوست یا مردانی بدون وابستگی اخلاقی – وجدانی از جامعه طلب کنند.
کشف داستان
وابستگی که مادر به تالی پیدا می کند به علت عدم توجهی است که از اطرافین نسبت به خود می بیند. این که مادر می خواهد همه را خوشحال کند و این خوشحالی ادامه دار باشد و در نتیجه خود را خسته می کند ولی همچنان به آدم های زندگی اش علاقه دارد. ولی بزرگ ترین شکاف فیلمنامه ای این اثر در زمینه عقبه ای است که مخاطب باید از تالی داستان داشته باشد. یعنی من به عنوان مخاطب تا آخر فیلم نمی فهمم تالی چه سرگذشتی داشته و در حال حاضر چگونه زندگی خود را می گذراند. این بزرگ ترین نقطه ضعف یک فیلم است که منجی داستان خود را مانند یک فرد سر راهی به مخاطب معرفی می کند که نه گذشته اش مهم است و نه آینده وی.دومين توصیه استفاده از دوربین رو دستی که بعضی مواقع سرگیجه آور می شود هم به لحاظ درک داستانی و هم به لحاظ درک بصری و این معقوله نه تنها به روند تعلیق سینمایی اثر کمکی نمی کند بلکه فهم مطلب را پیچیده تر خواهد کرد .
مادران یک سرزمین غریب
اما جذابیت این اثر جهت من به عنوان یک مخاطب جدی سینما در نگاهی است که مولف به ابژه های تولد، مادری و خانواده دارد؛ اینکه این نگاه از کجا نشأت می گیرد و آیا در چنین زمانی ارائه آن مهم بوده و وظیفه رسانایی هنر به طور کامل صورت گرفته است؟ اول باید بگویم جامعه زیسته مولف جامعه ای بوده پر از تناقض های فرهنگی و در این میان خانواده تنها مساله ای است که شاید عموم بر سر ادامه حیات آن اصرار داشته باشند. این کورسوی نور باعث شده است تا مولف به دنبال کشف نادیده شده است هایی در جامعه خود برود که ممکن است در پیش روی مان اتفاق افتند ولی از نظر گذرانده خواهند شد. جامعه ای که در آن مادر شدن امر خنده داری به نظر می رسد (مانند هنگامی که شارلیز ترون در پارک با دختر جوان می دود و هنگامی که دختر متوجه می شود او فرزند شیر می دهد با حالتی تاسف زده عبور می کند) و شاید از آن بالاتر قدیمی از‌بین‌برده‌شده شده است باشد.
اما همچنان هنر است که با کشف حقیقت های قشنگ می تواند نگاه موضع گیرانه و غیر توجیه جوانان یک سرزمین به عنوان نمونه مدرن را چه پسر و چه دختر را به خانواده و اهمیت حفظ آن عوض کردن دهد . البته که از آمریکا چنین تولیدات بعید به نظر می رسد ولی باید باور کنیم که ابزار و میزان توجه غرب نسبت به تغییرات فرهنگی، اجتماعی اطراف خود سال های سال با دید بازیگران و صورت های معروف کشورمان فاصله دارد. می توان از «مادر و پسر» و «پدر و پسر» الکساندر سوکورف روسی نوشت که وجهه باعشق ای از وابستگی های روانی – ژنتیکی این دو نسبت خانوادگی را به نمایش گذاشته است . کما اینکه در سینمای خودمان نیز «مادر» علی حاتمی و اندک نمونه های دیگری دیده می شوند که قابل ستایش هستند ولی متاسفانه امروزی ها به دنبال کشف دوباره آتش هستند و می خواهند از دل یک اجتماع آشفته از نظر فرهنگی و سلیقه ای رازهایی را کشف کنند که شاید جالب باشند ولی دردی از جامعه دوا نخواهند کرد.
واژه های کلیدی: زندگی | فرزند | مخاطب | خانواده | اخبار فرهنگی و هنری
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
