چند ماه قبل كانون كارگردانان سينماي ايران در بيانيه اي از وجود پول هاي كثيف در سينما خبر داد و حالا هم سعيد خاني، تهيه كننده مشهور سينما در مصاحبه اي با خبرگزار
قيام عليه حكومت سلبريتي ها
عبارات مهم : ايران
چند ماه قبل كانون كارگردانان سينماي ايران در بيانيه اي از وجود پول هاي كثيف در سينما خبر داد و حالا هم سعيد خاني، تهيه كننده مشهور سينما در مصاحبه اي با خبرگزاري مهر علنا راجع به پولشويي در سينما خبر داده و به تندي به اين ماجرا اعتراض كرده هست. به راستي در سينماي ايران چه خبر است؟ رانت نفتي سينما و پول شرکت هاي دولتي از يكسو و پول هاي كثيف كه مفسدين اقتصادي براي تطهير كردن فسادشان وارد سينما مي كنند از سوي ديگر، چه بلايي سر سينماي ايران آورده است؟ فيلم هايي كه پيش از اكران، هزينه خود را درمي آورند و اصلا براي ارزش اكران (يعني مردم) اهميتي ندارد، قرار است چه آینده شومي را براي اين سينماي غيردموكراتيك رقم بزنند؟ پرسش اينجاست كه آيا از دل اين بستر مي توان انتظار سينماي متعهد داشت؟ دقيقا در همين نقطه است كه سينماي ايران سر يك دوراهي قرار گرفته؛ آيا با پول هاي كثيف مي توان فيلم تميز ساخت؟ پاسخ برخي از سينماگران به اين پرسش شباهت زيادي به كارمندان رسانه هاي استعماري دارد: «مهم نيست پول از كجا مي آيد، مهم اين است كه من (سينماگر) در ارايه حرفي كه مدنظر دارم خلاف باورم واکنش‌ها نكنم.» از دل همين پاسخ است كه سوالي ديگر ايجاد مي شود كه اصلا باور شما چيست؟ خلاف باورتان چيست؟ وقتي براي تان اهميت ندارد پولي كه دريافت مي كنيد، از طريق مفسدين اقتصادي، اختلاسگران و رانت خوارها كه ضدمردم هستند تامين مي شود، مي توانيد دم از باور بزنيد و از اثر وضعي اين پول بگذريد؟ اينها همان پرسش هايي است كه بايد به صورت علني راجع به ارزش بحث و جدل صورت بگيرد. ولی سواي اين پرسش ها، براي جلوگيري از ورود پول هاي كثيف دو امر مهم ضروري است:
قيام عليه حكومت سلبريتي‌ها
نخست اينكه قانون اساسي براي كار در حيطه فرهنگي منع مالياتي قرار داده و بالطبع باعث شده است تا نظارت مالياتي از فرهنگ برداشته شود؛ همين دليل نيز بسترساز جولان مفسدين اقتصادي و خائنين به ملت است تا پشت درهاي بسته و در پستوهايي كه نظارتي بر آنها نيست، در حيطه فرهنگ از سينما و تئاتر تا موسيقي و هنرهاي تجسمي پولشويي كنند. نبود نظارت از يكسو و نبود التزام به شفافيت تهيه كنندگان سينما در اين صنعت از سوي ديگر در كنار هم، همان دليلي است كه اين حيطه را مأمني براي تمام مفسدين اقتصادي كرده هست. بابك زنجاني با سرمايه گذاري در فيلم هاي سينمايي و محمد امامي با سرمايه گذاري در سينما و شبكه خانگي، دو نمونه علني شده است اين ماجرا هستند و به طور قطع نمونه هايي در پستوي بسياري هنوز وجود دارد كه هنوز نام ارزش سر زبان ها نيفتاده هست. آيا اين مجال راه حلي نيز دارد؟ با اصلاح قانون اساسي و برطرف منع ماليات از حيطه فرهنگ مي توان اين پستوي امن براي مفسدين اقتصادي را از بين برد. آیا بايد يك كارگر يا معلم ماليات بدهد ولی صنعت سينماي ايران با آمار و ارقام نجومي از پرداخت ماليات معاف باشد؟ بايد مجلس شوراي اسلامي به امر ورود و براي جلوگيري از پولشويي در حيطه فرهنگ، اين قانون را اصلاح كند. آيا سينماگران يا اهالي فرهنگ و هنر اعتراض مي كنند؟ بايد پرسيد آیا خود جلوي ورود اين پول ها را تا امروز نگرفته اند و از آن ارتزاق كرده اند كه حال معترض هستند؟ دوم، انگشت اتهام را بايد به سمت «سلبريتي»ها گرفت. مفهومي وارداتي كه تنها در خدمت منافع خويش قدم برمي دارد. مصداق اين حرف را نيز در دو نكته مي توان جويا شد:
نخست اينكه آنها – آگاهانه يا ناآگاهانه، حلقه ربط مفسدين اقتصادي به صنعت سينما هستند و دو، آنها هيچ چارچوبي براي دريافت نكردن، كار نكردن و همدست نشدن با مفسدين اقتصادي – دريافت نكردن دستمزد و حقوق از اينان، ندارند. در مثال اخير، بازيگران سريال شهرزاد با وجود آگاهي از اتهام سرمايه گذار و تهيه كننده اين سريال، آیا از همكاري با او تا مشخص نشدن اتهام اين فرد دست نكشيدند؟ آنها اگر داعيه مردم دارند و عدالت – كه اين گونه نمايش مي دهند، مي توانستند به خاطر مردم و حقوق معلماني كه حق ارزش خورده شده، در يك بيانيه عمومي از همكاري با اين فرد تا مشخص شدن اتهامش دست بكشند، بعد آیا چنين نكردند؟
چند ماه قبل كانون كارگردانان سينماي ايران در بيانيه اي از وجود پول هاي كثيف در سينما خبر داد و حالا هم سعيد خاني، تهيه كننده مشهور سينما در مصاحبه اي با خبرگزار
درست در همين نقطه است كه دورويي برخي از سلبريتي ها خود را نمايان مي كند. از يكسو در فضاي عمومي با فيگور غمخوار مردم بودن براي خود وجهه و ويترين مي سازند و از سوي ديگر در پستو و زندگي حرفه اي همدست دزدها و مفسدين اقتصادي مي شوند. از پول هاي كثيف پروار مي شوند و در برج عاج براي مردمي كه چون رعاياي آنها دورشان مي چرخند نطق هاي مردم فريب مي كنند. چون ويروسي كه اعتماد به نفس جامعه را نشانه قرار داده، فرديت خود را تبليغ مي كند و براي عوام خود را الگوهاي اخلاق معرفي مي كنند. در حالي كه جيب هاي ارزش با دستمزدهاي عجيب – كه به واسطه پولشويي به سينما تزريق شده، پر مي شود و با نمايش مارك پوشي و سفرهاي فرنگ و زندگي اي كه از سطح توقع مردم بالاتر هست، چون توموري بدخيم جان جامعه را مي گيرند و در همين بزنگاه نيز با يك پست يا توييت داعيه دار عدالتخواهي مي شوند.
تكليف چيست و يا با تمسك به پرسش مهم «چه بايد كرد» چگونه مي توان براي مقابله با اين فضاي مسموم كاري كرد؟
بايد خطاب به بازيگران شريفي كه خود را از بيماري سلبريتي بودن دور نگه داشته اند، گفت كه شما بايد در يك اتحاد مبارك برابر اين پديده شوم بايستيد. مگر نه آنكه در بزنگاه انتخاباتي يكصدا پشت يك نام مي ايستيد و بازيگران صحنه سياست زدايي مي شويد؟ بعد امروز در يك حركت مثبت نقش خود را براي در كنار مردم ايستادن بيابيد، گزینش كنيد كه در اين مجال شوم عليه مردم هستيد يا در كنار مردم؟ قيام كنيد و با اتحاد بيانيه صادر كنيد و وضعيت را براي همكاران خود سخت كنيد، شرايطي بسازيد كه مفسدين اقتصادي در سينما نتوانند جولان بدهند. شرايط را براي همكاران تان طوري رقم بزنيد كه اگر در كنار مفسدي ايستاد، خود ديگر توان سر بلند كردن نداشته باشد. به مردم بازگرديد و با مردم روراست باشيد و سلبريتي هايي را كه شريك دزد و رفيق قافله اند، خود از ساحت فرهنگ و هنر بركنار كنيد. اگر به راستي غم مردم داريد عليه پولشويي در سينما قيام كنيد و دست همكاران تان را از فشردن دست مفسدين اقتصادي كوتاه كنيد؛ اگر به دنبال عدالت خواهي هستيد، بسم الله.
قيام عليه حكومت سلبريتي‌ها
روزنامه اعتماد
واژه های کلیدی: ايران | سينما | فرهنگ | قانون | سينمايي | قانون اساسي | اخبار فرهنگی و هنری
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
